калон

[کلان]

1. ҳаҷман ва миқдоран бузург, азим: калони калон, ҷӯи калон …; маблағи калон пули зиёд; роҳи калон роҳи васеъ (-и одатан мошингард); калон-калон қадам мондан васеъ-васеъ қадам мондан; тез роҳ рафтан

2. ба синни балоғат расида, ба воя расида; калонсол, солхӯрда: одами калон, писари калон; калону хурд, хурду калон бузургу майда, ҳама; ҳар хел, ҳар гуна: калону хурд ҷамъ шуданд

3. гуфт. сардор, мансабдор (ба ин маънӣ асосан дар шакли ҷамъ калонҳо ба кор бурда мешавад)

4. аз рӯи вазифа, рутба ва унвон нисбат ба дигарон болотар: лейтенанти калон, муаллими калон, муҳандиси калон, ходими калони илмӣ; вазифаи калон амалу мансаби муҳим (масъул); калон кардан ба воя расонидан; тарбия кардан; калон шудан а) ба воя расидан; б) ба мансаб расидан, сардор шудан; кори калон! бисёр олӣ!, бисёр нағз!, айни муддао! (дар мавриди таҳсин гуфта мешавад); калон кушодани чашм дар тааҷҷуб афтодан, ҳайрон шуда мондан; нафсро калон кардан бисёр тамаъкор шудан